Wypalenie zawodowe

Wypalenie zawodowe (professional burnout) to inaczej odpowiedź organizmu na stres, którego źródłem jest sytuacja pracy. Może być reakcją na długotrwałe przeciążenie obowiązkami, zbyt odpowiedzialne oraz trudne zadania, a także wyczerpującą, monotonną i nudną pracę.

Problem wypalenia zawodowego może dotyczyć każdego i na każdym stanowisku, jednak największe ryzyko jego wystąpienia związane jest z pełnieniem funkcji stresogennych (np. kierowniczych) oraz zawodami wymagającymi intensywnych kontaktów z ludźmi.

Wypalenie zawodowe powstaje w konsekwencji wystąpienia określonych czynników leżących zarówno po stronie zaangażowanego w pracę człowieka, jak i po stronie organizacji generującej presję czasową, a niekiedy, choć bywa tak zdecydowanie rzadziej, wymagającej od człowieka pracy powodującej znużenie, zniechęcenie. Czynniki te nakładają się, tworząc specyficzny „mechanizm” sprzyjający wypaleniu zawodowemu.

Syndrom wypalenia zawodowego jest zespołem objawów powstających w wyniku przeciążenia emocjonalnego oraz fizycznego, które powodowane jest bezpośrednio przez stres występujący w miejscu pracy. Na ten specyficzny stres emocjonalny narażone są osoby pracujące w zawodach wymagających intensywnych kontaktów interpersonalnych z pacjentami, klientami czy społeczeństwem.

Wypalenie według E. Aronsona jest rezultatem długotrwałego powtarzającego się obciążenia w wyniku intensywnej pracy dla innych ludzi. To bolesne uświadomienie sobie (przez osoby pomagające), że nie są one w stanie pomóc ludziom, że nie mogą dać im nic więcej i całkowicie zużyły swoje siły. Przyczyny pojawiania się tego zjawiska można podzielić na dwie grupy: indywidualne, uwarunkowane osobowościowo oraz wynikające z nieprawidłowego funkcjonowania organizacji.